درمان سردرد در بزرگسالان

سردردهای تنشی بسیار شایع هستند. آنها باعث فشار یا سفتی در دو طرف سر و گردن می شوند. افراد اغلب قبل از سردرد احساس استرس یا تنش می کنند. برخلاف میگرن، سردردهای تنشی معمولاً با علائم دیگری مانند تهوع، استفراغ یا حساسیت به صدا یا نور همراه نیستند.

درمان حاد – سردردهای تنشی که کمتر از 15 بار در ماه اتفاق می‌افتند معمولاً می‌توانند با مسکن درمان شوند. سردردی که در 15 روز یا بیشتر در ماه رخ می دهد “مزمن” در نظر گرفته می شود. روش درمان برای این نوع سردرد متفاوت است.

مسکن‌ها – ابتدا یک مسکن برای درمان سردرد تنشی توصیه می‌شود. این داروها عبارتند از:

●داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن

●استامینوفن

●آسپرین

مسکن های خفیف درد نیز در ترکیب با کافئین موجود است که اثر دارو را افزایش می دهد. به عنوان مثال می توان به استامینوفن، آسپرین و کافئین اشاره کرد. اگر یک مسکن به تنهایی سردرد را تسکین ندهد، ممکن است این ترکیب توصیه شود.

مسکن ها را نباید زیاد استفاده کرد زیرا استفاده بیش از حد می تواند منجر به سردرد ناشی از مصرف بیش از حد دارو یا سردرد مزمن روزانه شود. اگر سردرد شما به مسکن پاسخ می دهد، باید مصرف آن را با هر سردرد ادامه دهید. با این حال:

●به طور متوسط بیش از نه روز در ماه یا بیش از دو دوز در هر نوبت از مسکن ها استفاده نکنید.

●اگر یک مسکن سردرد شما را کنترل نمی کند، برای پیشنهادات دیگر با پزشک خود صحبت کنید.

افراد مبتلا به گاستریت (التهاب معده)، زخم، بیماری کلیوی و شرایط خونریزی نباید از محصولات حاوی آسپرین یا NSAID استفاده کنند.

داروهای ترکیبی حاوی بوتالبیتال و مخدر – ترکیبی از یک مخدر و یک مسکن در دسترس هستند، اما معمولاً توصیه نمی‌شوند زیرا این داروها می توانند باعث شکل‌گیری عادت شوند و ممکن است خطر سردردهای ناشی از مصرف بیش از حد دارو و سردردهای مزمن روزانه را افزایش دهند. با این حال، چنین داروهایی ممکن است در موقعیت‌های خاصی که مسکن‌های ساده بی‌اثر هستند یا نمی‌توان با خیال راحت از آنها استفاده کرد (مثلاً در سه ماهه سوم بارداری یا زخم‌های معده همراه، نارسایی شدید کلیه، یا نارسایی کبد) در نظر گرفته شود. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی هنگام تجویز این داروها مراقب هستند تا خطر سوء استفاده یا اعتیاد را به حداقل برسانند.

درمان پیشگیرانه – درمان پیشگیرانه برای افراد مبتلا به سردردهای تنشی که مکرر یا طولانی مدت هستند یا تأثیر قابل توجهی بر توانایی فرد برای انجام فعالیت های عادی خود دارند، توصیه می شود.

داروهای ضد افسردگی به نام سه حلقه ای (TCAs) اغلب برای کمک به جلوگیری از سردردهای تنشی مکرر استفاده می شود. نمونه هایی از TCA ها عبارتند از آمی تریپتیلین (که بیشتر استفاده می شود)، نورتریپتیلین و پروتریپتیلین. دوز TCAهای مورد استفاده برای افراد مبتلا به سردرد معمولاً بسیار کمتر از دوز مورد استفاده برای درمان افسردگی است. اعتقاد بر این است که این داروها در صورت استفاده در دوزهای کم، درک درد را کاهش می دهند، اگرچه دقیقاً مشخص نیست که داروها چگونه کار می کنند.

زمانی که شروع به مصرف TCA می کنید احساس خستگی می کنید. این همیشه یک عارضه جانبی نامطلوب نیست زیرا در صورت مصرف TCA در عصر می تواند به بهبود خواب کمک کند. پزشک شما ممکن است مصرف آمی تریپتیلین یا نورتریپتیلین را دو ساعت قبل از خواب برای جلوگیری از گیجی صبحگاهی توصیه کند. اگر خواب آلودگی صبحگاهی رخ دهد، می توان دارو را حتی زودتر (در حوالی وقت شام) مصرف کرد. TCA ها معمولاً با دوزهای پایین شروع می شوند و به تدریج افزایش می یابند. اثر کامل آنها ممکن است هفته ها تا ماه ها دیده نشود.

داروهای دیگری مانند میرتازاپین، توپیرامات یا گاباپنتین نیز ممکن است برای کمک به جلوگیری از سردردهای تنشی مکرر استفاده شوند.

این داروها اغلب همراه با رفتار درمانی برای جلوگیری از سردردهای تنشی استفاده می شوند. هدف از رفتار درمانی شناسایی و تلاش برای اجتناب از رفتارهایی است که می تواند باعث سردرد شود. (به «تغییر سبک زندگی» در زیر مراجعه کنید.)